bir kardelen gibi açtın
zemheri kışları yaşayan kalbimde.
bir gonca güldün
çöllere dönmüş yüreğimde.
bir güneş gibi doğdun,
perdeleri açtığımda
yalnız karanlığı gösteren pencereme.
birkaç damla yaş oldun
ağlamayı unutmuş gözlerimde
beyaz sayfalara satır oldun
kırmızı – siyah kalemimle.
imkansızım oldun,
en çok mümkün olduğun günde…
Kayıt Tarihi : 18.6.2008 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!