İmkansızım Şiiri - Gülseren Kuddar

Kurumuş pınardan yeniden su damlar gibi,
Bulutlardan batan güneş,yeniden doğacak beni yakacak gibi,
Yüreğimde aşkın çığlığı var bugün,
Sanki çatlamış toprağım, yağmurdan ıslanır gibi.
Geri gidebilirmi ayaklarım hızlı çekimle,
Zaman fiziğe inat ters dönermi bilmem,
İçimde yeşeren duygular tomurcuk açarmı ki?
İşte ateşle su gibi, akla kara,
Bir araya gelince söner grileşirim.
Uzak kalmak,yaşayamadıklarımı bağrına yazmak kalıyor,
Gelmeyecek gemileri limansız kıyılarda beklemek gibi.
Beni böyle yapan,verilen sözlerdir vefadır.
Sağlam bilektir emektir terdir.
Tırnakla kazılan yılardır yıkamadığım,
Ve tarlalarımda başaklarım boy boy,
Söz geçiremediğim devrimci gönüllere,
Özgürük yoktur,ayaklarımdaki gizli zincirdir kıramadığım,
Böye imkansızım,imkansızlığın koynundaki gecelerde
Sabahlamak şiirleşmek benimkisi,
Kulağımda türküler,duymak istediğim sözler,
Bu yürek böyle esir gider.
Yeşertemediğim sevgiyi kalbime topraksız gömmek gibi.
İmkansızım anla.