İmkansızı yaşıyorum Şiiri - Oktay Çekal

İmkansızı yaşıyorum…

Hayat tükenmiş ruhumda kasfetli geceler yaşıyorum
Nefesimde bir suskunluk var doyamıyorum canıma
Yollar tükenmiyor sana gelmek bir mucize anlıyormusun
Birde suskunu oynama konuş ve sevdiğini söyle artık,
Ne olursun bana güç ver, varlığıma sarıl…

Kaç gece ağladım gözlerimden aktım yanlızlığıma
Karanlığın örtüsünde saklandım herkesten kaçtım
Pişmanlığımı yanlızlığımda yaşadım, acılarıma banarak
Ruhum çok yorgun düştü uykusuz gecelerde
Hep bizi düşündüğüm de, kendimi koyamadım bir yere…

Hep yalnızdım tenimde ruhumda hep yalnızdım düşümde düşüncemde
Bir garip yolcu gibi son treni bekledim peronda
Yabancı oldum doğduğum sehre baktım son bir defa
Anılar aktı yağmura bulandı toprak, mazimi gömdü hayat
Geçmişi salıverdim yollara uzadı, gözlerimde yaşadıklarım doluverdi…

Hayra yorulsun; baktıklarım, görmediklerim, hayal kırıklıklarım,
İçimden sızan bir duygu oldum, sonsuzluğa ve kayboldum.
Masmavi esen rüzgar, mavinin tonlarında savuruyor özgürlüğe beni,
Uzanıyorum kanatlarımda çırpınıyor zaman, mavi çıldırıyor
Ben çıldırıyorum sevgim darmadağın imkansızı yaşıyorum…

Oktay ÇEKAL
11.01.2013-00.25