Imkansizi sevmek Şiiri - Umrican Can

seni cok özlüyorum bilal seslim..ben seni özlerken sen kimlerlesin ...kimlere gülüyorsun...kimler görüyor benim hiç o görmediğim gülüşünü...bilmiyorum...kimler nazar ediyor o gözlerini hiç bilmiyorum ..daha senin için bir hiçken bu kadar kıskanıyor merak ediyorum ..ama dogru ya ben kendi kendimi kandırıyorum...ne yapim seviyorum iste acı çeksemde kendimi kandırsamda...ama olsun uzaktan sevmenin hele de hiç görmediğim seni sevmenin tatlı yönleri de var ..mesela senden bir haber aldığımdaki mutluluğu hiç birşeye değişmem...hele ki seni Rabbime anlatırkenki o heyecanım cennet huzuru veriyor yüreğime adeta...imkansızım...ben seni çok özlüyorum ...ne zaman gelecen siyahlarımı beyazlatarak hüznümü huzura kalbimi feraha ulaştırarak ..cabuk gel ne olur bekletme bu ask kokulu yuregimi...dediğin gibi yapıyorum bak içimdeki aşka aşık oluyorum her dakika her saniye...cünkü içimdeki aşk da sensin huzur da...özlemlerime özlem katarak atıyorum adımımı biraz da kendime güven ve umut yüklüyorum ruhuma attıgım her adımda.. geriye adım atacak mecalim yok hiç ... insanlar sevmekten sevdiklerini düşünmekten yorulur ya hani ben sevgimde ya eksiklik olursa diye düşünmekten yoruluyorum ve her geri adımımda hissediyorum bu yorgunluğumu...huzurum ben hep ileri adım atacağım..sende bana dogru at adımlarını olur mu..selametle...