İmkansızdın Şiiri - Hakan Gebeş

İmkansızdın anlayamadım,
ve affet izin almadım gözlerinde boğulmaya...
kalbi sürgünde bir bedenimayaklarının önüne düşen,
sürgün ki sen bana işte o kadar uzaktın...

Gözyaşımdın ağlayamadım,
atamadı gözlerim seni bedenimden,
firari birkaç damlayla adını tamamladın,
ilk harfini yazdığım avuçlarımda...

Sararttın tüm yapraklarımı,
sonbahardan başka mevsim yaşatmadın,
alçaklarda süründüm dökülünce toprağa,
bir daha özümde toplanamadım...

Baktığımda sana nasıl acırdı kalbim,
acısını kimseye anlatamadım,
sen hiç ateş vermedin bana ama;
o kömür gözlerde ben nasıl yandım?

Iraktan kendime olmadı rücum,
kalbinin kapısında hep kala kaldım,
cezası ağırdır sevmekti tek suçum
lakin imkansızdın anlayamadım...