Gönlün söylüyordu,
Bakışlarından anlıyordum ben...
Gözlerinde iflah olmaz biriydim,
Hep öyle tedirgin gelirdin
Sen yüreğe bağ olmazdın,
Bense o sevgiye köprü...
Anlayacağın...
İki anlamsız sözcüktük,
Yan yana bile..
Bir anlam ifade etmiyorduk...
Sanki anahtarını yitirmiş
Açılmaz birer kilittik...
Hiç bir sevdaya yar olmayan
Çağırır durur da beni
Kaç ölüm, kaç yalnızlık
Gözlerinde ümit ölü bakış
Biz bir imkansızdık
Bağlandık sımsıkı ve sıcak
Aldığımız yaraları hiç bilmeden
Büyüdü büyüdü yüreğimizde...
Sevgi denilen...
O yırtık...
Kayıt Tarihi : 19.7.2020 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
25.05.2020 MANİSA
![Atilla Yükün](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/19/imkansizdik-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!