İmkansızdı Şiiri - Erdem Gümüş 2

İMKANSIZDI

Tutulmaz bir gölgeymiş, sarıldığım silüet.
Bir serapmış gördüğüm, aşkın sonsuz çölünde,
Vuslatı visaline, dargın imiş mürüvvet,
Yeşerir mi çiçeğim, tuz deryası gölünde.

Kayalardan Nilüfer, der dedim imkansızdı
Dikenli yollarıma, ser dedim imkansızdı.

Yoruldu veli gönlün, cılga yokuş çıkarak
Irak ettim yakını, köprüleri yıkarak
Aşılır mı deryalar, gemileri yakarak
Bu aşk nasıl yol alsın, buz deryası gölünde

Tutuklanmış gönlünü ver dedim imkansızdı,
Yaralı yüreğinden, yer dedim imkansızdı.

Zamansızdı rastlantı, sen geç geldin ben de er
Ayak serpuş giyince, del olur fikrinden ser,
Yazılı bir çileymiş, haşa bu kötü kader,
Haram dönmez helale, haz deryası gölünde

İşleyelim günahı, yar dedim imkansızdı,
Şaşı bakan gözüme, fer dedim imkansızdı.

Cehennemle berdeldi, seni sevmenin tadı,
Bulamadık lakabı, koyamadık bir adı
Aşkı memnu sevdanın, şahidi hüda,kadı.
Mizanı mahşerimde, cüz deryası gölünde

Gördüğüm bu rüyayı yor dedim imkansızdı,
Nasıl sevdim Rab'bine, sor dedim imkansızdı.

Kul Figani sevdası, yüreğinde sız kaldı,
İğne sanma batanı, çuvaldızlı biz kaldı,
Yaratana aşiyan, kul arası giz kaldı.
Bitti dedim hüzzamla, naz deryası gölünde

Biraz da yar kendini, ger dedim imkansızdı,
İşte çıktı can tenden, gir dedim imkansızdı.

KUL FIGANI (Erdem GÜMÜŞ)
ÖZBEKISTAN / Samarkand
11.07.2014