İmkansıza Aşk Şiiri - Döndü Dülger

İmkansız sevdanın ocağına düşen aşığın,
Eli ayağı buz kesip donsa da,
Yüreğini kor ateşe teslim eder yanar da yanar.
İnfilak eder sabrı, firar eder aklı,
Baharın ortasında olsa da,
Gül benzi yaprak gibi solar da solar.
Kasvet bağlar dört bir yanını.
Köprüler yıkar gözyaşları,
Vazgeçmek ölümden farksız der,
Bin ömrü olsa da sevdasının yoluna baş koyar.
Güneşin kavurucu ateşi işlemez,
Vuslatın zemherisinde donmuş yüreğine,
Hasretin zehrini yudum yudum içse de,
Sevdiğinin sesinden bir tek sözü panzehiri sayar.
Hangi teselli kâr eder sevdayı ruhuyla belemiş aşığa,
Hangi pınar söndürür içinde aleve dönmüş volkanı.
Hangi rüzgar serinletir, çöl kumlarının altında kalmış sinesini.
Yoktur sevdanın ocağında inleyen aşığa bir tek şifa,
Devası yardadır, ahhhh bir de bir de eli uzansa sevdiğine,
Kışı yaza döner, bahtına menekşeler sağanak olur da,
Yağar da yağar....