İçimdeki karabulutların sağanağıdır gözlerimden taşan
Şimdi gözlerim saçının renginde uykusuz, öfkeli, kızıl
Sen değil miydin gözlerime bakınca gönlü coşan
Tavrınla tek beni değil aşkımı kahrettin asıl
Ben bir Tanrıça gibi bakarken gözlerine
Hayran bakışlarımın müptela nesnesiydin
Aklıma gelmezdi, şüphe; şimdi dolanan sözlerine
Gönlümün kağıttan ince olduğunu, sevgili, bilmeliydin
Deler mi diye düşünmedin, kurşunlar sıkarken ağzın
Ben diye haykırırken parçaladın bizi
Ey mücevher, o sözlere nasıl dayandı boğazın
Sözlerinin çaresiziydim, çoktan aşmıştın dozu
Anla sevgili, ayrılığın zindan, sensizlik zemheri
Üşüyorum ve uykusuzum, bir tek senden medet
Ey Denizkızı; anla artık, yokluğun ıslak ve zifiri…
Kayıt Tarihi : 2.6.2012 12:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Çağlar Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/02/imkansiz-zifiri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!