İmkânsız seviler Şiiri - Tuncay Aytaç

Dudaklarında ıslattığın
Buselerinle gel bana
Sonbahar sarışınlığında
Kasvet dolu bulutlardan
Yağmur damlaları arasında sarılalım

Düşler aynasında
Düşüyorum gözlerine
İçinde İrem bağlarından
Üzümler topluyorum
Dudaklarının renginde
Ama kavuşmalar imkansız
Sen, imkânsız aşklar adamı derdin ya bana
Gülümseyerek, uzattığım ellerimin
Dokunulmazlık zırhını taktığın ellerine
Ulaşamamanın sancılarında.

Aşkın yüceliğinden bahsederdin
Aşkın kutsal olduğunu,
Özledikçe, kutsala büründüğünü
Ama, benim için imkânsız olduğunu
Söyleyip; gülümserdin acımasızca.

Çok sev demiştin bana,
Sevildikçe ölümsüzlüğe evrileceğini.
Söz vermistim ya, seni ölümüne seveceğimi
Yağmurlar altında titreyen bir kelebek gördüm
Oysa, bu kelebekte güzelliklere aşıktı
Onun aşık olduğu mavi çicekli sarmaşıktı

Aşk, ölümle kalım arasında bir savaş
Sarmaşık çicekleri, ölümüne sevdi
Gün ışığını, yavaş yavaş yandı dalında
Aşkın ölüme evrildiğinin olamadı farkında
Kelebek çiceğin solup öleceğini biliyordu
Onu yaşatmak için kendini ölümüne yordu

Şimdi, ikiside ölüyordu, sonbahar,
Sarı yopakları alırken dalından
Toprak kollarını açmış, bağrına düseni,
Umut ile içine gömüyordu.

Ey toprak ana,
Merhametine sığınıp, sana sığınacağım,
Ulaşamadığım sevdayı, kollarında sınayacağım
Tüm eksiğimi sende tamamlayıp,
Yeniden sana dönüşü, kutlayacağım.