İmkansız Sevdiceğim Şiiri - Semiha Çelikkol

Uykularımın kaçtığı
arsız saatlerin koynunda
bocalarken yüreğim
çaresizlik sorgularında
kimsesiz ruhumun
çırpınışları
kanatırken benliğimi
gökkuşağı bakan
gözlerim
bulanırken karaya
kan kırmızı
hediye ettiğin
gülün soluşunu
izlerken
an ve an
savrulurum gecenin
sorgularınada çıkamam
günde güneşe
imkansız sevdiceğim

Zehirli sarmaşıklar
sararken bedenimi
sıkarken yüreğimi
damlatır zehirini ruhuma
ellerim bağlı
kalbim sorguda
beynim firarda
dökülürüm
sonsuzluğun koynunada
dur demeye gücüm yetmez
sevdiceğim

Yatarken sensiz
yastığıma
sarılırken
hasretinin ruhuna
süzülürken özlem
gözyaşlarım
koynuma
ruhuma
sevdama
yolunu kaybetmiş
çocuk gibi
korkulara esir olurum da
seni bir türlü yakalayamam
imkansız sevdiğim

Bir başıma sırtlarken
bu sevdayı
yüklenirken imkansızlıkları
dizlerime vururken
kader
engel topaçlarını
sendelerken bedenim
ellerim ruhunda
gözlerim sevdanda
düşlerim bulutlarda
dolaşırken
sorgulara çekerken beni
geleceğim
yinede atamam deli sevdanı
ruhumdan
imkansız sevdiceğim
imkansızlıkların içinde can versede
bu yüreğim
ben yinede seni seveceğim....