İmkânsız Öpüş Şiiri - Asuman Duru

Dudakların benim imkânsızım,
Ruhun bedenime kutuplar kadar uzak.
Gözyaşlarım, hasretinle çırpınırken,
Hiç bilmediğim kokun, içimde bir tuzak.

Ruhum sensiz, sanki bir ölü,
Gözyaşlarım sana adanmış bir armağan.
Oysa ben değil miydim,
Senden habersiz yıllarca yaşayan..

Sar beni,
Öp gözyaşlarımdan.
Sanki yalnız senin için yaratmış
Beni yaradan, yaratan.

Dudakların, dudaklarımda nefes bulsun,
Nefesin, tenimde yaşam.
Gözlerin, gözlerimde umut olsun,
Bırak, varlığın ömrüme hayat olsun.

Bedenim titrer sesine,
Kim bilir, değse tenin tenime…
Bu hayat bir armağansa eğer,
Bizi birlikte yazdı yaradan, hediye diye.