İmkansız iki kalp Şiiri - Gülten Nazlı

Bir düş gibi başladı, adı bile yoktu,
Sessizliğin içinde yankılanan bir dokunuştu.
Sen uzaklarda bir yıldız, ben geceye düşen iz,
Birbirini arayan ama asla bulamayan bir çift deniz.

Kalbim seni her düşündüğünde biraz daha eksilir,
Sözlerin rüzgâr olur, içimde dağlar devrilir.
Biz iki yolcuyuz, farklı zamanlara doğmuş,
Aynı anda sevmeyi becerememiş, yorgun ve soğuk.

Bir bakış yeterdi belki, evreni durdurmaya,
Ama zaman, inatla geç kalırdı sana.
Ben sustukça büyüdü içimde senin adın,
Sen kaçtıkça soldu içimde bütün baharların.

Ne sen suçlusun, ne de ben unutan,
Sadece yolları ayrılmış iki yarım insan.
İmkânsızdık belki ama gerçek gibiydik,
Aynı kalpte atmaya çalışan iki kalp gibiydik.