İmkansız Gece Şiiri - Müzeyyen Boyraz

İki damla donuk gözyaşım arasında,
Gözlerimde kaybolmanı özlerken;
Uzununda gecenin gerçeklerden uzak,
Sadece hayâlini görebilmek bana yeterdi.
İmkansız olsa bile…

Ayaza çalan gecenin yalnızlığında,
Yüreğim sana kavuşmayı dilerken;
Bedenim de kenetli kollarına tuzak,
Tek vücut sıcağına sen diyebilmek isterdi.
İmkansız olsa bile..

Devasa gecenin sağıra dem sessizliğini,
Bir müzik sesiyle doyurmaya çalışırken;
Hem ağlayıp hem de katılarak gülüp,
Aşkından delirebilmek çok doğal gelirdi.
İmkansız olsa bile…

Kalbimin en derininde içine kanayan,
Sana dair yaranın acısını duyarken;
İsyanında gecenin bahtıma kara düşüp,
Benliğimden silebilmek de aklımı çelerdi.
İmkansız olsa bile…

Mateme gebe gecenin densizliğinde,
Göğe kaybolmayı umutla beklerken;
Sana olan sevgimi gömsem yüreğime,
Ruhum Cennete erebilmek müjdesi dilerdi.
İmkansız olsa bile…

Seni sonsuzluğun ucunda sevdiğimi,
Adı Azrail meleğime haykırırken;
Sen sayıp bana gülümseyen suretine,
Bedenim can verebilmek şevkinde giderdi.
İmkansız olsa bile…