İmkansız aşkların hamalı

eğil sök içimdeki seni
kara topraklara boylu boyunca yatan benim

meyyit misali...

göz kapaklarımı sarsarak ağlarım
bendeki seni incitmeden

feri sönmüş
buz yeşili göz bebeklerimden sökülür de düşer ahım...

aynadan suretim düşer çerçeveden resmim iner
dikiş tutmaz yaralarım kanar içime ...

balıkçı kasabasında baharlar dalında
allı beyazlı gelincikler papatyalar koca dağın yamacında

boynu bükük kalır....

gülüşler mabedimizin soğuk duvarlarının yüzünde
sevişler karanlığın koynunda

sıcağın gibi avuçlarımda sustu
kokun ciğerlerimde her zerremde mahkum kalır da...

doğan güneş doldurmadı yerini
senli cümlelerim bitti kalemimden kapkara keder dökülüyor şimdi...

topladım ıslak düşlerimi
bir bir göksu da yakamozların kirli yüzünden

kasabanın dar patikalarından çıkmaz sokaklarından
yaralı düşlerimi...

geceye teyellenmiş iğreti gülüşlerimi sırtlandım
sesizce gidiyorum...

imkansız aşkların hamalı
şu zavallı bezgin yüreğim kan revan acılarıma tutunarak gidiyorum...

Hasan ODABAŞI