İmkansız Aşkına Ağıt-2 Şiiri - Yalçın Güler

Kalbimi oydukça cennet hayalin,
Geceye emanet ettim yüreğini!
Ne kadar bozduysa hasret tövbemi,
Yağmura açtım dilenci ellerimi..

Kaderi yazan şair, kalemiyle bitirdi,
Kâinattaki tüm sevda sözlerini.
Ruhuma, yüzünü veren bu şehir,
Adımlarına baka kala gezdirdi.

Kuşları yurduna kavuşturan el!
Gönlüme, derdini diyar eyledi.
Vaktince nefes kesen Azazil,
Sağ iken nefesim kahır eyledi.

Taşlara, Rabbimiz! Dedirten, Tanrım!!!
Sana, seviyorum dedirtemedi.
İmkânın, kudretin göğün sahibi,
İmkânlı derdimi imkânsız etti…

Zerdüşt’ü, ateisti ve Yahudi’yi,
Huzruna döndüren yüce Ya Rabbi !
Gece gündüz sana açık elimdi,
Gel topla bakalım heykellerini...

Şimdi artık, ceylanlar dursun hamdına…
Begonviller papatyalar boynun büksünler sana…
Dilediğini yap, onu benden aldın ya..
Günlerin, ömrün, mutlulukların sana…
Gel de topla heykellerini…..