İmkansız aşk Şiiri - İbrahim Özdemir 2

İMKANSIZ AŞK

Ne yapsamda olmuyor,
Gecelerime hep kabus doluyor,
Vücudum sokaklarda ceset gibi dolaşıyor,
İmkansız aşk beni benden koparıyor.

Bilmiyorumki ne olacak bu işin sonu,
Kaçtı kaçıyor bu acıların tonu,
Çilekeş bedenim işlemiyor aşkın kanunu.
İmkansız aşkın yaşıyorum kuruntusunu.

Kaç zaman kaç iklim geçti yok bir ümit,
Bu aşka derledim sayısız şiir ve beyit,
Bazen göz ucumdan geçiyor ölümlü şerit,
İmkansız aşk bana diyor hep onu erit.

Issız mekanda başım duvarlarda kanıyor,
Kangıren başıma bir öbek tuz merhem oluyor,
İskelet olmuş bedenim neden hiç durulmuyor,
Yinede imkansız aşka derman bulunmuyor.

Gittikçe git varılmıyor bu dağların ucuna,
Takat kalmadı kanlar oturdu ayaklarımın altına,
Bu aşkın adını yazacagım ayak nasırların üstüne,
Belki hayatımı son vereceğim imkansız aşkın bedenine.

17.11.2004

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR