İmkansız Aşk Şiiri - Hamza Çobanoğlu

Bir gece yarısı uykular haram, rüyalar hayal,
Ansızın çöken sisler içinde gözlerim yalan, sözlerim hata.
Başım öyle bir düşüyor, boynum öyle bir eğiliyor ki,
Bir gönüle demir atmak o kadar zor, o kadar karışık ki...
Denizlere açılmaktan korkar oldu divane yüreğim,
Sevda çöllerinde kavrulan bedenim yorgun,
Sam yellerinin savurduğu kumlardan böyle köreldi gözlerim.
Göremez oldum artık köşelerde sevişen kedileri,
Baharda açan gülleri, gözlerden süzülen aşk hikayelerini.
İmkansız mı artık bana sevdalar, yalan mı oldu büyük aşklar,
Hani nerede kaldın ey seher vakti gelen,
Hangi limandasın, hangi şanslı kollarda, hangi tenhalardasın,
Kimbilir, belki sen de benim gibi ağlamakta, yas tutmaktasın...
Sessizliğin içindeki çığlıklarla başbaşayım, tek başımayım,
Terkedilmiş limanlarda, tek kişilik mapuslarda, sabahsız akşamlarda.
Gölgeme şekil verdim, ışıksız kalınca nasıl da terkedildim,
Nasıl irkildim böyle aniden gölgesiz ruhum vücut bulunca...
Bir gece yarısı uykular haram, rüyalar hayal,
Ansızın çöken sisler içinde gözlerim yalan, sözlerim hata.
Yaşlar öyle bir süzülüyor ki gözlerimden,
Alev alev öyle bir yanmaktayım ki yine o değilden,
Tenha sokaklarda, hasretler içinde, çaresizce, deli divane...
Hani nerde ey mehtap vakti düşen,
Hangi suyla, hangi ayla oynaştasın, hangi kalpte firardasın,
Kimbilir, belki sen de benim gibi imkansız aşklardasın.
Bir gece yarısı uykular haram, rüyalar hayal,
Ansızın çöken sisler içinde gözlerim yalan, sözlerim hata.