İmkansız Aşk Şiiri - İbrahim Yılmaz

İmkansız aşk özlendikçe çoğalır yüreğinde
Öyle aşk ki bu;
Ne yazılır, ne çizilir ne de anlatılır
Sevdiğini özledikçe
Baharda taç yapraklar solar
Menekşelerde bir hüzün başlar
Sabahı olmayan gecelerde
Sevdiğinin aşkı ağlar menekşe gözlerde.

Bazı şeyler elimizde değil ki
Aşkın talihini yazalım
Ağladığını
Özlediğini
İşitmez mi sanırsın
Yüreğinde nice depremler olur
Sarsılırsın
Kalbin alev alev yanar
Bir orman gibi yanarsın
Derin hülyalara dalarsın.

Leyla gibi Mecnun gibi
İmkansız aşklarda bazen vuslat kısmet olmaz
Yusuf gibi Züleyha gibi
İmkansız aşklar bazen bir sınavdır
Sınavın sonunda vuslat vardır
Sen üzülme
Güneşin sahibi Rahman vardır.

Dua acele edilmediği müddetçe kabul olurmuş
Kalbi halis olan aşklar huzur bulurmuş
Yeter ki hırsımızın kurbanı olmayalım
Dualarımızda bir bedende can gibi olalım
Hayata dair ümit var olalım.

İnsan sosyal bir varlıktır
Etrafıyla beraber yaşar
Bazen bendinden taşar
Taşsa da aile yapısını aşamaz
Bazen kader
Bazen kurallar der geçeriz
İmkansız aşkımız dahil
Her şeyi iç dünyamızda sessizce yaşarız
Bazen nehirler gibi yüreğimiz coşsa da
İmkansız aşkımızı kalbimizde saklarız.

Şiirlerin, şarkıların çoğu
İmkansız aşkları anlatır;
''Unutmadım seni ben''
''Boş kalan çerçeve''
''Söyleyemem derdimi''
''Veda busesi'' gibi,
Aşkların sultanı;
Kalbimizde ömür boyu yaşattığımız
İmkansız aşkımızdır.

Nisan 2023