İmkansız Şiiri - Defne Martin

İmkansız

Kalbimi rahat bırak
Ordan burdan hatırlanmayı kes
Sınırlıyım bir kapı kadar
Açılıp kapanırım,kapanıp açılır
Kesitim, Le corbusier’in eskizinde
Anla artık,kolonların yeri değişmez
Bir büst,tozlanmış dudağını
Zor tutar ama gülümsemez
Özgürlük heykelinin yürüdüğü vakit
Sana geliyor olacağım bekle
Say ki taşım,tuğlayım
Bana can verme

Küresel ısınmadan mı
Saç diplerimdeki bu ateş?
Bakıyorum her yanım sen
Her yanım sensizlik senden başka...
Esrarından bir şey kaybetmemişsin
Ağzında aynı Mona Lisa,
Gözlerinde denizin bütün köpekliği
Fazla kalma
Yine sana ikna oluyorum
Git artık
Portakal ağaçları kurtaramaz beni

Sen aynı garipliğindeydin,
Serin dinginliğindeydin,
Tüm ilençlerin buluştuğu bir karanlıkta
Parlayan toplu iğneydin,
Aldim seni göğsüme tutturdum
Sekiz ay kan aktı.
Tanrı olsan bende böyle dururdun
Ama bunca sever miydim seni bilmem,
“Şiirsel Adalet” olmasaydı

Sana eşdeğer bir güzellik arıyorum
Sana benzeyen bir değer
Öldürmenin fazilet sayıldığı bu dünyada
Ve artık eski aile fotograflarından
Daha çok bakıldığı işkence fotograflarına,
Savaş mermilerince sayıldığı insanlığımızın.
Başka bir dünya arıyorum içinde sen olan
İçinde özgürlük olan onur olan
Yüzüme soğuk çarpıyor.

Defne Martin
Kayıt Tarihi : 1.10.2004 12:26:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Defne Martin