İmkan/sızım 2 Şiiri - Erdem Gümüş 2

Tutuşturdun gönlümü, sen de yandın içimde,
Bir sevdanın közünde, tüteriz imkan/sızım.
Bu öyle bir yangın ki, su söndürmez biçimde,
Yangınında ben sensiz, olamam imkan/sızım.

Yan diyorsan cânânım, haydi uzat elini,
Kilitleme n’olursun, o dilrubâ dilini,
Benden gayrı sararsa, sen Şirin’in belini,
Sensiz Ferhat dağını, delemem imkan/sızım

Yeri göğü inletir, şu bendeki nidâlar,
Hasret kaldım vuslâta, esir etti vedalar,
Prangalar mahkumu, tutuklu mu sevdalar?
Kim kesti ki yolumu? bulamam imkan/sızım.

Bak sığmıyor göğsüme, soluduğum nefesler,
Sol yanımda sancıyla, çekilmez bu kafesler,
Çınlıyorsa kulağın, aşka davet bu sesler,
Evet misin hayır mı? bilemem imkan/sızım.

Ya sen ya hiç sevdiğim, başka aşkı seçemem,
Dünyaları verseler, senden asla geçemem,
Sen sundun bu bâdeyi, başka meşki içemem
Senden başka bir gönle, dolamam imkan/sızım.

Figani’ce sezerim, bana olan aşkını,
Gönül selin çağlıyor, kim önler bu taşkını?
Ben Mecnun’dan beterim, sende Leyla şaşkını,
Gönlümdeki sevdanı, silemem imkan/sızım.