İmiş Şiiri - Kemal Okumuş

Vay efendim neymiş, dünya yaşamasını bilene güzel imiş!
Güldürmeyin beni Allah aşkına, kim kanıp dünyaya doyabilmiş?
Ne "ismet"tir vasfı yaşayanların, ne temizler ne de ermiş.
Elini bir kez zifte daldıranın nasıl olur da o eli temizlenirmiş?
Var mı sanırsın hakiki yoldaşın, hangi bahtlı mezara iki kişi girmiş?
Yalnız doğdun a insan, yalnız öleceksin keza; yalnızlık kader imiş.
Bırak artık başkasını, ne görmüş, ne bilmiş, hakkında ne söylemiş.
Korkma insanoğlundan, söyle sana olan ölüm, onlara da var imiş.