Hoş muhabbet, ahde vefa insanlığın gereği
Can yurdunda çiçek açmaz aşk tohumu ekmeden
Bozuk para cebi deler, bozuk insan yüreği
Harca gitsin hak edeni omuzuna çökmeden
Gönül bedenin kovanı, nezih kelam dile bal
Öz toplayan arıya bak, gayretini örnek al
Bir haksızlık gördüğünde ne sağır ol, ne de lâl
Aşikâr et hakikati, lafı eğip bükmeden
Nemrutu bol bu kürede ne çile ne gam mukim
Zalime de kalmaz dünya; kalmadı da nitekim
İmhâl eder lakin asla ihmal etmez Müntakîm
Kimse göçmez bu âlemden ettiğini çekmeden
Kayıt Tarihi : 15.12.2024 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!