Bu suları kesilmiş gönül ırmağımda anılar benim yüzüme, senin yüreğine yansırdı sevgili
Oysa ki, unutulan her ayna kirli, korkular düşlerle işbirliği edip, yerle bir ederdi bir şehri.
Biz ki, sevinçlerin peşindeyken yarasa sevdalarımızın pelerinleri örterdi sevdamızın üstünü
Ölümcül ateşlerin yandığı bu yerkürede bir buhur, bir tütsü kokusu bölerdi düğünlerimizi…
Bulut ağlamalarının çisentilerinde açılan her söz torbası bizim hikayemizi anlatmayacak müzmin bakışlım. Sevda sokaklarına sorgularımızı, sevgi sofralarına somunlarımızı ve aşkın rüyalarına da hülyalarımızı serdikçe biz, bu hayat bilmecesini hep soran olacağız. Hasretimizin sorguları terler gibi kaygan, avucumuzdaki büyü gibi gerçek, gözümüzdeki düğün gibi bu hayat pistinde çalgısız oyunlara duracağız.
İlk defa sözcüklere söz geçiremedim bu gece. Yüreğimin gurur taşlarını savuramadım göklere. Denizlere yalvardım, dağlardan yankımı geri dilendim, ormanlarda kendimi kaybettim. İlk defa bu gece gül bakışlım umutsuzluğuma yenildim ve ilk defa senin için ağladım. Öfkelerinin kalkansız hamlelerinde geçmişimin arenasına daldığında vahşi hayvanlarıma av olursun. Zaman labirentlerimin ağrılı kederlerini açarak kaybetme beni vahşi Orkide’m. Seni seven şu ozan yüreğimi kılıçlara, gürzlere tutarım ben.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
