Kalabalık içinde ki sessizliği ilk bozan ben oldum.
İnadına tüm seslerin, bağıra , çağıra sustum.
Hiç bitmeyecekmiş gibi , sürüp giden kahkahaları,
Yüzlerinde maskeleri,iğrenerek taktıkları.
Hiç biri benden daha mutlu değildi,
Tek farkla oyunculukları iyiydi..
Bir oyundu oynadıkları, yalnız kendileriydi kandırdıkları.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta