İmgelem Şiiri - İbrahim Ünlü

Bu şehir
Bu manzaranın azgın ışıkları
Bu en sevdiğim an
Bu günün
Bu gecenin kapıları
Bu sümüklü böcekler ve kelebekler
Bu gecenin üstünde koşan dört nala yıldızlar
Bu çakıl taşı rengindeki nehirler…
Bu çıplaklık
Telesekreterlere yüklenir gece yarısı ölüm haberleri…
Bu içimde kara taş gibi oturan özlem
Bu cani tonları alaimisemaların
Metresliğini yapmak acının
Bu çiçeklere baharı haber veren kelebekler
Bu tabiatın mafyası insan yiyengiller
Saçlarını taraması gibi parmak uçlarımın
Bu karanlık
Bu cinayet
Parmak izlerinden tanırlar karanlıkların işlediği cinayeti
Bu yüzün bir pencerenin içinde
Bu hayallerim gökkuşağını altından geçmekte…

Ve bu gözlerin:
KOKAK PAPATYA
Sevgimizin en güzel coğrafyası
Bu sen
Bu en güzel iklim olan sen
Şiirimin en güzel dizesindesin
Bir çiçeğin yaprağında
Bu uçmaya hazırlanan bir uğur böceği
Bu gözlerin hep yanımda
Kalemimin yedeğinde
Bu radyoaktif tensellik
Bu yüreğimize düşen aşkın o kutsal cemresi
Erir bir kutup sende
Bu bir hüznün medeniyet sahibi alışkanlığı
Bu yalnızlığımın öttürdüğü hüzün borusu
Bu kalp atışı
Nabız
Soluklanışı durgunluk eyleminin
Yalnızlığın kavgacı ve asabi olanı
Bu kalemin ince uçlusu
Bu gözlerin uykuya en çok direneni
Bu mum ışığında şikayet etmenin bir şiiri
Bu sen
SEN.
KOKAK PAPATYA…
!