İmge Şiiri - Zeki Doğan

Kış güneşiydi gibiydi.
Görüp de yakalanmayan,
el uzatsam da dokunulmayan.

Melekleri andıran gardenyaydı.
On iki ay çiçek açan,
hiç kurumayan.

İstilacıydı.
Kuşkonmazı andıran,
durmadan çoğalan.

Gönülden köprüydü.
Kıyıları yakınlaştıran,
asla yıkılmayan.

Bereketli yağmurdu.
Kuraklığı durduran,
çorak toprağı uyandıran.

Samyeli gibiydi.
Yakıp kavuran,
çaresi olmayan.

Beyaz güvercindi.
Hep aranan,
her gönüle konmayan.