Bir an duruyorum,
Ayaklarımın altındaki toprak,
Her an kayacakmış gibi,
Ama düşsem bile tutacak bir şey yok.
Sana sormadım;
Düşmekten korkmam mı gerek,
Yoksa yere varmaktan mı?
Bir sorunun cevabı değil,
Ama bir sorunun içinde var olmak ağır,
Çünkü her soru,
Kendi içinde başka bir boşluk doğuruyor.
Her akşam biraz daha unutuyorum,
Hangi sabah başladığını hatırlamadan.
Yüzümü bir pencerede görüyorum bazen,
Ama o yüz benden uzak,
Gözlerimde eksik bir yanıt,
Ve ardında bırakılan bir kapı gibi kapalı.
Kayıt Tarihi : 25.10.2024 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!