Imf Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Sen emrettin ey IMF, emrine uyduk,
Ne kadar banka varsa, hepsine el koyduk.
Nice sermayeyi, elden ele aktardık.
Emrin üzere, on beş günde, on beş yasa çıkardık.

Traktörü bağladık, dam denilen ahıra,
Buğday pancar yasaklı, yayılıverdik çayıra.
Bir senede binlerce iş yerini kitledik,
Kaşıntı tuttu bizi, ufak ufak bitlendik.

Ne işçi dedik, ne memur, koyduk kapı önüne,
Muhtaç oldu bu millet, üç övün lük yemeğe.
Şahsen utanır oldum, ben insanım demeye,
Sıra geldi ey IMF, bu ülkeyi bölmeye.

Sen neye kadir değilsin ki IMF neye,
Paramız pulu geçti, döndü delik düğmeye,
Kriz üstüne kriz, aldın elde ne varsa,
Diyorsun ki bu ülkede, hiçbir baca tütmeye.

Bıktı candan vatandaş, burnundan solar oldu,
Düne kadar akan sular, birer birer kurudu.
Elde yok, avuçta yok, yarınlara güven yok,
Çıkmayan bir can kaldı, o candanda umut yok.