İmdat Yetişin Şiiri - Adem Ulutaş

Yanımda yöremde orman kalmadı
Duyulsun feryadım imdat yetişin
Bende dayanacak, derman kalmadı
Kırıldı kanadım imdat yetişin

Atanız dinlendi gölgemde benim
Kaç çanlı barındı hanemde benim
Şimdi tel sarılı sinemde benim
Bittim adım adım imdat yetişin

Beslediğim hayvanlara hasretim
Bizi seven insanlara hasretim
Mahlukata tüm canlara hasretim
Yok oldu muradım imdat yetişin

Eskiden de kesilirdik biz elbet
Balta ile tek tük keserdi millet
Şimdi kökümüzden biçiyor devlet
Kaçtı ağız tadım imdat yetişin

Hani size ak ciğnerdik ak ciğer
İnsan ciğerine  vermez mi değer
Bugün bize yardım gelmezse eğer
Kırılır inadım imdat yetişin

Sözde yaşlılara hürmet derdiniz
Yaşlı diye bizi yere serdiniz
Yaş kesip de murada mı erdiniz
Öldüm kıdım kıdım imdat yetişin

Biz tarihiz bilmeyene bildirin
Üstümüzden bu kıyımı kaldırın
Adem oğlu yüzümüzü güldürün
Gelsin eski şadım imdat yetişin