**İmdat Ey Can** Şiiri - Ender Selvi

Okyanuslar da yüzer oldu aklım ve fikrim
Yüzemez yorulur,derin denizler de zihnim
Beyin fırtınaların da,ezilir bedenim
Soğuk sular da duygular,tüken di sevgim
Gelenden çok giden,duygular da kaldı kalbim
İmdat eyle der can,duy sesimi duy, tükendim

Başımda kar,aklıma dolular çarpar benim
Donmak üzere sevgim, sana olan hislerim
Karlı dağların eteklerin de serinlerim
Postumdan adam olmaz,bunu kaç kez söyledim
İçimdeki özlemin,adresini söylerim
İmdat ey can,halim nice, görmeni istedim

Dört duvar arasında,karanlık bir geceyim
Gün ışığına vurmadığım,aşkı gizlerim
Sarıp kolları mı,koynu ma, tir tir titredim
Sarsıntılar için de yaşamı, ben mi seçtim
Hülyalık mı,dünyalık mı, karar veremedim
İmdat ey can,aşk deryasın da, bak ne haldeyim

Göz kafeslerini, gülüşlerinle hapsettim
Kulağıma söylediğin,sözcükleri sildim
Seni seviyorum deyişine, lanet ettim
Oysa ki ben sana tertimiz kalbimi verdim
Aşkımızı yerden yere vurdun,seslenmedim
İmdat ey can,sayende bende kafayı yedim