İmdat Çığlığı Şiiri - Mustafa Soylu

Ey Sevgili!
Ben nerdeyim?
Fezanın kara delikleri,
Hortumladı düşüncelerimi.
Esir aldı,
Seninle hem dem olduğum,
Hayallerimi.
Prangalara vurdu,
Sana gül sunmak için,
Uzanan ellerimi.

Akıp giden zaman,
Alıp götürdü,
Hayatımın saniyelerini.

Param parça,
Darma dağınık,
Hücrelerimin her biri.

Aradım kendimi,
Terk ettiğin günden beri.
Doğu, batı, kuzey, güney,
Her yeri.

Ey Sevgili!
Sen söyle,
Ben nerdeyim?
Emret!
Dağlardan, ovalardan,
Akıp giden rüzgarlara.
Sevenlerin nefes dalgaları,
Saba yellerine.
Dağılmış hücrelerimi,
Yok olmuş hayallerimi,
Alıp getirsin sana.

Düşüncelerimde sen ol.
Bedenimi sen kuşat.
Ufkumun aydınlığı,
Gülüşünün eseri olsun.
Ey Sevgili!
Salma beni karanlıklara,
Her şeyim senin olsun.