İmdadıma Koş Şiiri - Adem Gürsoy

Yine akşamlardan bir akşam daha
Kalp cepheme doğru var yavaş yavaş...
Kaldığımız yerden devam edecek
Her akşam mağlubu olduğum savaş...

Gel de çile doldur dert içir bana
Gel kendimden geçir düşür bir yana
Al bende ne varsa hediyem sana
Bırakma gönlümde taş üstünde taş...

Sil süpür kır geçir dünyamı yine
Fırtınalar kopar hünerler dene
Eyvallah demişim senden gelene
Aşktır damla damla gözümde ki yaş...

Ne geçti elime seneler sayıp
Gençliğim kalmadı sayende kayıp
Üstüme yıkıldı binlerce ayıp
Verdiğim emekler onca çaba boş...

Umudumu kana buladım artık
İpleri boynuma doladım artık
Elinle kesildi biletim artık
Siyaha boyandı tozpembe bir düş...

Son çağrı son ikaz çoktan yapıldı
Kalan son damla yaş o da döküldü
Verilecek derin bir nefes kaldı
Dağvari sevdamın sırtı yerde tuş...

Toprak kokusunda gece yarısı
Yıldızlar mavi Ay! altın sarısı
Rüzgarın dilinde bir aşk şarkısı
Bismillah der gibi ne güzel ne hoş...

Nasıl anlatayım bilemiyorum
Çok seviyor fakat dilemiyorum
Bülbül oldum ama çilemiyorum
Bende anlamadım bu ne hal ne iş...

Ah! ... Düştüğü yeri yakarmış ateş
Söner tüm ışıklar doğmazmış Güneş
Kabir azabıdır pişmanlığa eş
Ölmeden sevgilim imdadıma koş...