İmara Açılmamış Toprak Kokusu

ne zaman yağmur yağsa ankaraya
imara açılmamış toprak kokusu gibi
düşlerdim seni.
bir ayağı çukurda
emektar apartmanların gün saydığı,
gözlerinden sel akan sokaklarda.

ne zaman yağmur yağsa ankaraya
salonun perdesini aralardın.
bir siyah beyaz film gibi izlerdim seni
buğulu camların ardında.

sonra bir ağustos sabahı
sıcak sıcak kanarken beynim
gök,bileklerini kesti birden,
üzerime yıldırımlar sıçratarak.
yağmur, zıpkın gibi saplanıp göğsüme
söküp çıkardı seni
gözlerimin denize dökülemediği yerden
kaşlarını çatarak

ne var ki aşkı tutamadım ellerinden
bir afacan çocuktu,
can verdi kan ter içinde
karşıdan karşıya geçerken.
cinayet gibi çöktü üstüme hicran
bütün hayallerimi tükürdüm
akıp giden zamana.
şimdi sen tüylerin diken diken olurken.
beni biraz daha düşün

ben, gözlerinden süzülen tuzu,
yüreğimdeki yaraya basarak
düşlerimin yanına,
öyle ki tavan arasına
kaldırıp yeminlerimi,
bir çiçeğini dahi koklamadan çekiliyorum
imara açılmış bahçenden