İmamoğlu Şiiri - Murat Demir

Adım adım geldin yol söke söke
Tertemiz alnından ter döke döke
Bazen koşup bazen diz çöke çöke
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Var olsun varlığın cananın canın
Geceye hükmetti şafağın tanın
Korkulu rüyası oldun şeytanın
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Sokakta şer başa, handa handaşa
Geçek te sahtekâr, dilde kandaşa
Nasılda ders verdin onca yandaşa
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Sonunda ses verdi dağlar sesine
Adını yazdırdın en tepesine
Yürü artık yurdun her cephesine
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Vazgeçmek yok öyle, dedin ve yaptın
Her tuttuğun elin gönlünü kaptın
Hiç kimse diyemez yolundan saptın
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Doğru bir insana yalan yakışmaz
Sanma dünkü düşman bugün bakışmaz
Doğrunun hırsızla yolu çakışmaz
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Tüm cümle aleme baş tacı oldun
Sevgiyle doldurdun, sevgiyle doldun
Lokmanı sofranda, lokmanca böldün
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu

Mademki kimseye kul olmadın kul
Artık benden yana ne dersen kabul
İşte ellerinde koca İstanbul
Sen ne adammışsın sen İmamoğlu