İmamın Aşkı Şiiri - Kazım Doğan

Allah İmama da kalp vermiş sevecektir elbette,
Göz görmüş kalp sevmiş çiçekler sunulacaktır buketle,
Sevgiler, kelimeler iltifat olup yağacaktır sepetle,
İmamlarda insan imamlarda sever elbette.

Cami de karşılaştılar dua ederken o kadınla,
Kadın tövbeye gelmişti pişmandı yaptıklarına,
Af dilemek istiyordu yalvarıyordu yaradanına,
İmam'dan feyiz alıyordu,vurulmuştu o din adamına.

İmam evliydi üstelik, kadın,acılı bir hayat kadını,
Tövbesi içten yakarışı kadının, etkilemişti İmamı,
Bir ateş düştü kalplerine,kalpler sanki Türk hamamı,
İmam ile o kadın vermişlerdi büyük bir aşkın startını.

Fakat bir şey unutmuştu kadın bir belalısı vardı,
Takip edilirken gördü belalısını yüreğini korku sardı,
Allahım beni bu beladan kurtar diye yaradanına yalvardı,
İmam öğrendiğinde bu durumu dışarıda mermiler yağdı.

Kadın bir yana savruldu avluda, imam bir yana,
Belalı yaptıklarından memnun kıymıştı iki cana,
Düşmeye görsün bir kadın ölüm düşer yakasına,
İmam ile o kadın öldüler doymadan sevdalarına.