İmam-ı Âzam Niye? Şiiri - Nebi Ünler

İmam-ı Âzam niye, zindanlar da çürümüş,
Sordunmu hiç aynaya, pir’in bilmez ukela?
Dünyalık masumluğu, Kerbela’da sürümüş,
Sefa, cefa vadeli... İbret alsın şükela!..
.....
Saatimiz kurulu, Pazar yedibuçuğa,
Bir racon’dan elenmiş, tövbekâr olmuş, vay be!
Vekiller lüküs yazmış, pastırmaya sucuğa
Saray yanlışlarıyla, kaç fidan solmuş, say be!..
.....
Muktedirler gölgeli, keyfi gıcır, mübahkâr
Çakarlı, korumalı, muktedirlik hoş size...
Şükrederiz Allaha, eylemesin tamahkâr,
Vebalinden korkarız, yatlar, katlar boş bize...
.....
Zırdeliyiz dediysek, katili değiliz dost
Renkli hayallerinin, güzel umutlarının...
İçimize yağarız, ıslatmayız tüzel post,
Çatlamış toprağıyız, yağmur bulutlarının...
.....
El etek çektik çoktan, Yılgın Yağmur atmaz taş
Camlı balkon mağramız, bekliyoruz ölümü...
İmam-ı Âzam niye, zalimlere eğmez baş
Yarab! Kevser’e döndür, keşke, tövbe gölümü!!!
.....
Dedeoğlu Aşiyansız, 01.06.21 – 12.14 Y.Y.
...............................

Ukela (Ukala): Kendini akıllı ve bilgili sanan, bilgiçlik taslayan (kimse).
İbret Almak: (Bir şeyden) ders çıkarmak, ders almak.
Şükala: Çok iyi, hoş, şahane.
Tamahkâr: Paraya ve mala aşırı ölçüde düşkün, açgözlülük eden, açgözlü (kimse).
Mübahkâr: Mübarek.
Tüzel: Hukuk bakımından birçok kişinin veya malın topluluğundan doğan ve tek bir kişi sayılan varlık. hükmî şahıs.
................................................