İmam Hüseyin Şiiri - Yaşar Yaman

Gördüm düşümde şad oldum ben, Ey, kutlu kişi nur saçtın sen! Görünüşün, halin çok hoştu, Sana baktıkça gönlüm coştu. Bir abide gibi vakurdun, Mübarek ışık saçan nurdun. Konuşman güzel nasihatti, Her halin bana ibretti. Kureyş’in gözbebeğiydin, Ümmetin gülü, seyidiydin. Acı, keder çekti çöllere, Öksüzce düştün yad ellere. Zalimler, her zaman gaddardır; Gaddarlar her yerde hunhardır! Bunlar kan emen vampirdirler, Zulüm, hilede mahirdirler. Göstermediler hiç merhamet, Koptu Kerbela’da kıyamet! Kahramanca oldunuz şehit, Yer, gök ağladı; oldu şahit. Soldu Nebi’nin gül reyhanı, Acısı inletti cihanı. Çıkmaz acın yanan gönüllerden, Yâdın düşmez ak pak dillerinden. Sen şefaat eyle mahşerde. Büyük kurtuluştur her derde. Cennet’te gençler efendisi. Gerçek cevherin kendisi. Ey, şehidi ekber Kerbela! Hasret size cenneti ala. Yaşar Yaman