İmâ'me Şiiri - Semiha Türkmen 2

Gün ve gündü
An be an
Dönence...

Hani duymuşsundur ya belki
"En karanlık yerde gömülmüş
Sanırsın da kendini
Ama aslında ekilmişsindir" der
Toprağına susayan

Yüzünün
Derin
Kehribar çizgilerinden
İnce ince b'akışıyla
Çağla çağla öz'lenen
Dane dane süzülen
Sol yanından yanına
İzlice çekilen
Can, salar da salar
En Kuddüs hislerle
Yücelir ve seslenir
Tesbih eder
Adını
İma’me...
Ve
Öyle güzelsin ki
Sen, bende...