İma Şiiri - Zafer Altuntaş

bilmem anlatabilir miyim nerede kaldığımı
saçaklar altında yüzüme çarpan kırpıntılardan
ulayıp yüreğime çağıran yarayı
yayık sesler arasında bir seni duyup olmazlardan
bilmem anlatabilir miyim kıskıvrak
beni güzel yüzlü topraklara
nasıl gömdüğünü

bu ışıltılar arasında
bilmem anlatabilir miyim kaç kez aldatıldığımı
vicdanımın derelere dökünüp israfkar
akıttığını zaaflarımdan bir demet rüküş
zifiri ayazlardan giyinerek
yüreğinin bir oluru olmayıp
üstelik fakir
ve yüzümde az soğuk

değil mi ki benim bütün sevmelerim kırılgan
tutunmak için umduğum da
salarak kendimi uğultulardan
kırpıştırarak gözümdeki yaşları
belki bir adam olmak yağmurlardan
avuçlarından akıp giden bir ırmak
evet bu benim kaderim
ruhumu hep saçaklar altında bulmak
zerrelerini taşlamak yüreğinin hadsiz
yarı baygın kaçışlardan emanet
anlayıp ölüleri ne için
az tuhaf
ve yüzüme gülümseyen toprak