İm'ge Şiiri - İlknur Er 2

Biz seninle, farklı şehirlerde esen rüzgarlar gibiyiz sevgilim. Kök salmış ağaçlar gibiyiz. Biz, en deli dalgalara kaya olabilecek kadar cesur, en karmaşık labirentlerde çıkışa varacak kadar güce sahibiz. İşte bunun için, hiçbir zincir kilit vuramaz gözlerime değemesin diye gözlerine. Hiçbir yasak, kanım olmanı, damarlarımda dolaşmanı engelleyemez artık.
Birçok kez kırdım ucunu kelimelerin ve birçok kez dokundum sana, rüyalarımda. Yollar var kenarlarına tek tek hasreti ektiğim. Yıllar var takvimlerin yapraklarını vakti gelmeden yırtıp attığım. Ve tüm bunların önünde, öyle bir sen var ki içimde, adının tek harfi için bile dağları yürütmeye hazır olduğum. Öyle bir sen var ki bende bedenime sinen, derimi kazısam da çıkaramadığım üzerimden!
Şimdi, tüm doğa kanunlarına inat, yanında olabiliyorsam ben, gökyüzüne her gece adını yazdırıyorsam yıldızlara, güvercinlerimi zamansız yolluyorsam göçe, bunun adı aşk değil de nedir sevdiğim? Ah aşk! Notasız bir şarkı düşün, öylesine sessiz ama aynı zamanda öylesine vurucu. İşte bunun içindir seni içimde biriktirişlerim.
Her gece yarınlar dikiyorum artık dünlere. Döndüğünde hazır olacak bugünler büyütüyorum bize. Panjurlarını lila yapıyorum mesela evimizin ve hiçbir yere yazmıyorum bizi. Biri gelip masalımıza sonu gelmeden nokta koyamasın diye.
Biz seninle, çok perdeli bir oyunda başrolleri paylaşan iki küçük çocuk gibiyiz sevgilim. Aramıza girmeleri halinde bütün dünyayı yakacak kadar gözlerini ateş bürümüş, iki küçük çocuk.
Ve ben, sana dokunabileceksem eğer sonunda, mevsimlerin yönünü değiştirebilirim, doğan her çocuğa cinsiyet ayrımı yapmaksızın senin adını verebilirim, gökyüzünün yıldızlarını senin için toplayabilir, kıyamate dahi şahit olabilirim.
İşte tüm bunlar için, her soluk alışımda biraz daha özlerken aslında tenini, amaç sadece kendime acı çektirmekti. Hem zaten, her şey seni biraz daha fazla sevebilmek içindi!
Her şey, seni biraz daha fazla sevebilmek içindi…