.
söyleyemem şarkıları nefesim ölümü tutuyor
bağırmadan susuyorum öylesine çamur alnım
durağından geçiyorum karanlığın yüzün yalın
iki iklim çağırsam ortasına bıraksam baksam
sesimi şuralardan yuvarlasam deniz olsam
bu kıyıları annem bilirdi senden de öğrenirim
çürütsem kitaplarımı sana yazsam mektupları
kızsam sonra sövsem arkandan kıskançlıkla
öper misin beni sevgilim borçsuz bir akşamım
paketliyorum göğü ellerinde bir seli siler isi
öyle serin değilse de kelimelerim sevgilim
sen diyorum özne kırığı geceye karşı yüzsüzce
yakalıyor şarkılar dilimden sana ağlıyorum
başladığım yerler neden küser bana der misin
bir şey desem gözlerim konuşuyor kalabalığa
öğrenemedim tül dikişli perdelerin geçirdiğini
zardan kırıldım boğazdan yarıldım arızayım
ısırır mısın beni sevgilim gebe kalmaz babayım
andları okudum çocukça savaştan kalan sakatları
türküler söyledim istavrit ağzıyla takıldığım oltada
dilimde karıştı ses türkülerde bağırdım boşluğa
sus’u verdim gündüz gözü yağmur altında sise
unuttum bildiğimi yasakladım etimi dizildiğim
nesini söylesem cahilliğin adını keşfetmek suya
denizde balık mavi sahilde kum sarı dağda yeşil
hepsi olsam nafile bakamıyorum bakırdan yola
okşar mısın beni sevgilim mora çalmış acıyım
öğrensem tragedyaları aryaları milattan sonra
sorgulasam olanları sonuçları son hali dünya
resimler çizsem felsefeyle ölümler çoğaltsam
dilimle kessem çocukları bilim eskisi yapsam
ölenleri uğurlasam gelenlere anlatsam acıyı
tutsam ucundan kalemi kafama batırıp kırsam
ne dediğimi bilmesem çelişkileri gersem dizime
sesi ötelesem kapatsam ağızları sustursam avazı
yer misin beni sevgilim yontulan heykele taşım
ceza ve ödül vardır karanlıkta;
sizi dağıttım bana kaldım uzakta oradayım
sevgilim sende gel bir faşist dağında bakıcıyım
dost gülüşü anlatıyor öyküleri sana gelmesin
yatağımdan bağırıyor kokularım özleşiyorum
etimden et tanrı dağı kuşlarına ah yara acıma
sevgilim sarılacaksın akan kanıma uzandığında
ondan istedim dizlerimin bağını çözülsün
unuttum yeminleri artık pasif intihardayım*
önceden bildim son acıları ime sığınak yaptım
‘07
*yaşamaktır
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 23.2.2007 12:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!