İm Şiiri - Nazım Ercan

Sabah;
Çilekeş tüccar!

Uçarı yürek
Sana bu söylem
Tüm yazılmış olanların ardında bıraktığı
İz
Tüm yaşanmış olanların önüne kattığı

Sen;

Örümcek ağı kaplı
Bir kitap kapağı, gözler;
Hiç açılmamış
Açılmayacak belki de;
Zaman;
İşliyor gergefi
Kovalanan sonlara eklenen
Yeni başlangıçlar.

Ses;
Alacası olmayan
Zifir gecelerin koynunda
Yaşam

Özensiz bir sevgilinin
Ayrılığa çığlıkları gözlerdeki

Üşüyoruz;
Hava donuk
Puslu
Soğuk
Ve
Bedenlerimizi astığımız vestiyer
Tüm mistik imgeler

Gidilemeyen bir yerlerden gelen
Dinle;

Bir çığlık uzağında zamanın
Tüm ayrılıklardan artakalan

Ve;

Yaklaşıyor
Sessiz ürkek bir ordu
Zamanın dışından içine
Tüm zamansızlıkların
Yaşanmamışlıkların
Yaşanamamışlıkların

Yerle bir düşler

Hani yoktu vazgeçilmezlikleri yaşamın?

Yaşamın ta kendisi mi yoksa
Vazgeçilmez olan?

Tüm aidiyetlerden artakalan
Bir tutam çakirkeyf gece
Tenimi ürperten büyülü rüzgar
Tutuştur; tutuştur, tutuştur
Ruhumu, bedenimi, tüm imgelerimi

Ve
Varlık
Sona beş var

Ürküntülerle uyandığım
Güzel rüya!

Neden korkar insan sonlardan?
Sonlar mıdır
Sonu belli yeni başlangıçlar mı yoksa
Korkulan?

Gidiyorum;
Kendimin hamalıyım yalnızca

Bir anne
Gergefi yeni bir yasamın
Tüm çocukların işlendiği
Yaşamın üflendiği
Bir nefes
Bir başka tutsak beden

İki tılsım buldum bu gün
Kullanılmayan iki tılsım