"Yazdım yazmasam ağlayacaktım" der Turgut Uyar. Edebiyata gönül vermiş, yazmadığında bir şeylerin eksik olduğuna inanmış, sancılar çekmiş tüm edebiyat sevdalılarına selamlar.
Kimi sevsek elbet kusur,
Sevdik sevdik usandık.
En nihayet gerçek huzur,
Anne dizinde uyandık.
Bir gün bir müjdeyle çalacaklar kapımı.
Hemen yanı başında;
bir taş, bir avuç toprak.
Mezar taşın egilip, okşayacak başımı.
Bir ağaçtan düşecek,
Ben ne zaman ölsem.
Bahar gelir...
Ben ne zaman ölsem.
Açar gelincik...
Sever o burjuva kız, o taşralı çocuğu.
Gittim varacak yer evvelde kaldı.
Vardım ebede eyvah, bince kapı kapandı.
iki kapı arası, koşturup durdu ruhum.
Eyvah eyvah ebedi bir küfür kaldı.
Bin bir günaha çare, bulunur dedim.
Gece rengi gözleri, sabah olsun istemem.
Kapkara gözlerinde, rengarenk huzur.
Hangi renge sarılsam, siyaha uyanırım.
Bir siyahı bilirim, başka renk bilmem.
"Gökkuşağı yedi renk, say birini" deseler.
İnanmayın şaire, tüccarın şahıdır o.
Sattığı aşk evla degil hüzünden.
Kim ki aşkı yücelten;
Kalemi kırılası,
O boynu vurulası.
Aşk dedikleri elbet, bir şair abartısı.
Benim tahtım bir çift göz, bir çift dizden ibaret.
Uzanmış dizlerine, tahtıma kurulmuşum.
Bin ordu bir olsa, yıkamaz tahtı elbet.
Bir şiirde demlenip, yunus'a sorulmuşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!