İlyas Öğretmenim Şiiri - Tahsin Koç

Benim; İlkokul Öğretmenim!
Ondan, çok şeyler öğrendim
Onun gibi, olmaya özenirdim
Benim; İlkokul Öğretmenim!

Çok inançlıydı, inancını yaşardı
Yerde, bir ekmek parçası görse
Eğilir alır öper, cebine basardı
Allah’ım, bu ne inanç ne şuurdu

Bizlere güzelce, dini özünü öğretirdi
Durmadan, dini menkıbeler anlatırdı
Bu hal bizlere, tatlı tatlı hülyalar verirdi
Çok severdik; İlyas Karabağ Öğretmeni!

Görmedim bir kez; Allah'a, dine asi olduğunu
Dini adetlerimizi, yaşantımızı hafife aldığını
Bir defacık olsun, inançlarımızla alay ettiğini
Çok inançlı, itikatlıydı benim; Öğretmenim!

O günlerde, dinle alay etmek çok normaldi
Namaz kılanla, dalga geçmekte de normaldi
Oruç tutanla, dalga geçmekte de normaldi
Biz zannederdi ki, okumuşlara bu normaldi

Okuyan her şeyi bilir, namaz onlara farz değil
Dinle alay etmeleri dahi, onlara günah değil
Köylüyü aşağılamak horlamak, hiç hiç değil
İlyas Öğretmen de, bunlar ama niye böyle değil

Öylesi bir zamanda, bize dini tarihi sevdiren o
Bize okumayı, kültürümüzü anlatan sevdiren o
İnsanın, eşrefi mahlukat olduğunu bildiren o
Benim öğretmenim, sana çok çok borçluyum

Hiç unutmam, öğrenciye değer vererek anlatışını
O güzel emin duruşunu, sınıfta gezerek gülüşünü
Öğrencin Tahsin Koç’un, gönlünde taht kuruşunu
Seni hiç unutmayacağım; İmanlı İlyas Öğretmenim!

Ankara- 29.12.2012