İlyas
İlyas yürüyordu
Geceye, geçmişine, Asya’nın sessizliğine doğru.
Bir yokuşta durup gökyüzüne baktı
Ve orada, iç sesiyle konuştu
Kendine, Kadere, zamana.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta