İlyas
İlyas yürüyordu
Geceye, geçmişine, Asya’nın sessizliğine doğru.
Bir yokuşta durup gökyüzüne baktı
Ve orada, iç sesiyle konuştu
Kendine, Kadere, zamana.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.



