İltica Şiiri - Zehra Yaden

Sevgili şiir, ölüyor içimdeki şair.
Bir şeyleri içime atmayı öğrendim geçen yıllarda.
O demlerden bu yana, meyilli değilim yazmaya.
Hiçbir anne bu kadar gurur duymaz evladıyla.
Defalarca kaybetmek üzere olduğum aklım hâlâ başımda.

Evet, ağlamıyorum ama üzülüyorum.
Kimseler bayrama üç gün kaldığını söylemiyor.
Birbirine benzeyen günler gelip geçiyor.
İstemedim diye olsa gerek, kimseler elini uzatmıyor.
Ve ellerim, ellerim yetişmiyor bana.
Aklımı değil, kendimi yitiriyorum.
Oysa defalarca kez söylemiştim,
Şeytan ki adımlarından daha hızlı adımları,
Peşimi bırakmıyor zihnimde.
Herkesi karşıma koyuyor, ya ben ya onlar dercesine.
Zerresine kadar yitirmek üzere olduğum kendime çekiliyorum ben de.
Sonra Allah konuşuyor benimle,
Tabii, söylemiyorum bunu kimselere.
Fısıldarken şiirlerime.
İçimden bir tek O'na, bir tek O'na yönelmek geliyor.
Kendimi arıyorum O'na adamak için.
Biraz da bu yüzden,
Dağınık adımlarla kaçışım, bir yandan da en gerekli arayışım.

27 Eylül 2025 / 29 Eylül 2025