14.08.2000 İstanbul Güngören Hastanesi
Bir şey bilmezken, mıhlı, âsumanın burcunda,
Rüzgârla dalgalanan şanlı esârettim ben!
Bilgiye aç zihnim, şimdi hiçliğin orucunda,
Aralıyor yaşamı, deli penceresinden...
Kederimi artırıyor, ilmin boğucu kemendi,
Sahte insanların çözülürken bir bir fendi...
Bir Daha Uyanmazdın
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...
Devamını Oku
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta