Bir şey bilmezken, mıhlı, âsumanın burcunda,
Rüzgârla dalgalanan şanlı esârettim ben!
Bilgiye aç zihnim, şimdi hiçliğin orucunda,
Aralıyor yaşamı, deli penceresinden...
Kederimi artırıyor, ilmin boğucu kemendi,
Sahte insanların çözülürken bir bir fendi...
Yırtılıyor yaşamda, huzurun saf tülbendi,
Hayat, yalanını bir bir dokurken gözünden!
Kayıt Tarihi : 1.2.2022 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!